საქართველოს ფეხბურთის ფედერაციის პრეზიდენტმა ლევან კობიაშვილმა რუბრიკა "ინტერნეტკონფერენციის" მეშვეობით Sportall.ge-ს მკითხველთა შეკითხვებს უპასუხა.ამასთან, კობიაშვილმა საუკეთესო კითხვის ავტორი შეარჩია, რომელსაც საჩუქრად თავის მაისურს უსახსოვრებს.
კობიაშვილმა გიორგი გონაშვილის კითხვა მოიწონა: "გამარჯობა, ლევან! მინდა გკითხოთ იმ მოდელზე, რომელიც გერმანიაში იყო წლების წინ რეგიონალური ფეხბურთის კუთხით: ბევრი პატარა გუნდია, რომელსაც არ აქვს სახსრები პირველ ლიგაში გადმოსვლის და რომ იყოს რეგიონების ჩემპიონატები, ასე უფრო არ გაიზრდება სტიმული? გამოვლინდება კონკრეტული რეგიონის გამარჯვებული გუნდი და პლეი-ოფით გამოვლინდება გამარჯვებული. ეს გულშემატკივრებში პრესტიჟის და სახელის საკითხი იქნება, შესაბამისად,
კითხვის ავტორს დეტალებთან დაკავშირებით რედაქცია თავად დაუკავშირდება.
მკითხველი:
- რომელიმე ფეხბურთელთან თამაშზე გიოცნებია ოდესმე?
- ბავშვობიდანვე, ჩემი პოზიციიდან გამომდინარე, პაოლო მალდინი იყო ჩემი კუმირი. ყოველთვის ვაკვირდებოდი მის თამაშს. პატარა ასაკში, ნაკრებს იტალიაში გვქონდა თამაში, მალდინი მეორე მხარეს იყო და როგორ გავხურდი, დღემდე არ მახსოვს. ძალიან დიდი და საოცარი ემოცია იყო ჩემთვის ახალგაზრდა ასაკში ასეთი ფეხბურთელების წინააღმდეგ თამაში.
როგორც რიგითი გულშემატკივარი, ფეხბურთს არასდროს ვუყურებდი. სულ ვცდილობდი, ჩემი პოზიციის ფეხბურთელებს დავკვირვებოდი, მენახა, რას აკეთებდნენ, თვალი მედევნებინა მათი ქმედებისთვის, მოძრაობებისთვის, პოზიციურად როგორ თამაშობენ - ეს მქონდა შინაგანად.
მკითხველი:
- გამარჯობათ, ბატონო ლევან! ვიცი, როდესაც თქვენ პირველ ნაბიჯებს დგამდით დიდ ფეხბურთში, რამდენიმე მწვრთნელმა დაგიწუნათ. ეს, რა თქმა უნდა, დიდ იმედგაცრუებასთანაა დაკავშირებული და როგორ გაუმკლავდით ამ ყველაფერს? და ურჩიეთ საკუთარი გამოცდილებით მომავალ თაობას, როგორ მოიქცნენ. გმადლობთ!
- დიახ, იყო ნამდვილად ასეთი პერიოდი და განსაკუთრებით, ასაკობრივ ნაკრებებში, როცა გაფართოებულ შემადგენლობაში ვიყავი, მაგრამ თამაშის საშუალება არ მეძლეოდა. ნამდვილად არ ვიძახი, რომ მაგარი ფეხბურთელი ვიყავი, მაგრამ არ მათამაშებდნენ - ეტყობა, არ ვიყავი და ამიტომაც იყო ასე. ჩემს სკოლაშიც კი არ ვითვლებოდი იმ ბავშვად, იმ ფეხბურთელად, რომელზეც დიდ იმედებს ამყარებდნენ.
ერთი მხრივ, ეს ყველაფერი საკუთარ თავში მოტივაციას მიზრდიდა: ჩემს თავში ვიყავი დარწმუნებული, რომ რაღაც შემეძლო, მინდოდა რაღაცის დამტკიცება და მიღწევა. ჩემი მიზნები მქონდა... ეს იყო მთავარი მოტივაცია ჩემთვის! სიმართლე გითხრათ, არაფერზე ვარ გულდაწყვეტილი ან ვინმეზე ნაწყენი, ყველა თავისებურად თვლიდა.
მომავალ თაობას ნამდვილად ბევრ რამეს ვურჩევდი. პირველ რიგში, ვეტყოდი, რომ თავად უნდა იყვნენ დარწმუნებულნი იმაში, თუ რა უნდათ, რა მიზანი აქვთ. საკუთარ თავს უნდა ჰკითხონ ეს, თვითკრიტიკულები უნდა იყვნენ. მე ეს თვისება, რაც გამაჩნდა, ძალიან ბევრ რამეში გამომადგა, განსაკუთრებით, ფეხბურთში - თვითკრიტიკულობა. არასდროს ვყოფილვარ რაიმეთი კმაყოფილი. არასდროს მინახავს მატჩის შემდგომ ჩემი გოლი. არასდროს ვინტერესდებოდი, რა გავაკეთე კარგი მოედანზე. სახლში როცა მივდიოდი, ყოველთვის ვფიქრობდი ცუდ მომენტებზე და იმას ვაანალიზებდი შემდგომში გამოსასწორებლად.
მეც მიხაროდა, კარგი თამაში თუ მქონდა და გოლს ვიტანდი, მაგრამ შინაგანად იმდენად უკანდახეული პიროვნება ვიყავი, რაღაცები მეუხერხულებოდა, თუნდაც იმ კარგი თამაშის გამოც, რომლის შემდეგ მაქებდნენ. თუ არასწორი პასი მივეცი, მოწინააღმდეგემ მაჯობა რაღაც მომენტში, ჩემ გამო გოლი გავიდა - აი, ამაზე ვაკეთებდი აქცენტს. ეს კი ძალიან მნიშვნელოვანია და სწორედ ამას ვურჩევ ახალგაზრდებს - იყავით თვითკრიტიკულები და წამიერი მიღწევით არ დაკმაყოფილდეთ! ეს ფეხბურთია და მას ბევრი პოზიტივი აქვს - ცუდი თამაში რამდენიმე დღეში შეგიძლია დადებითად გამოასწორო და პირიქითაც, კარგი ცუდად აქციო... ამას თუ თავის დროზე გაიაზრებს ადამიანი, ის ბევრს მიაღწევს.
თვითკმაყოფილი როცა ხარ, იქით მშობელი გეუბნება მაგარი ხარო, იქით ძმაკაცი, მეზობელი და ა.შ., მაგრამ თუ ამაზე იფიქრე, ცუდია. კარგია, როცა ვიღაც გაქებს, მაგრამ შინაგანად უნდა გაგაჩნდეს ძალა ამ ბარიერის გადასალახად, რათა მეტი გააკეთო.
მკითხველი:
- მოგესალმებით, ლევან. ხორვატიის ნაკრების კარში გატანილი გოლი, ალბათ, თქვენს კარიერაში ყველაზე მნიშვნელოვანია... რას გრძნობდით იმ მომენტში, როდესაც საქართველოს გამარჯვება მოუპოვეთ ასეთ პრინციპულ მეტოქესთან?
- ხორვატიასთან მოპოვებული გამარჯვება და გატანილი გოლი, დღევანდელი გადმოსახედიდან, ბევრი ფაქტორის გამო ჩემთვის მართლაც ძალიან მნიშვნელოვანია. ეს ერთადერთი თამაშია, რომლის კადრები ძალიან ბევრჯერ მაქვს ნანახი და პირდაპირ ვიტყვი, არა იმიტომ, რომ გოლი გავიტანე - გოლი ჩემპიონთა ლიგაზეც მაქვს გატანილი და ის არ მინახავს არასდროს. სხვა ფაქტორების გამო მაქვს ეს მომენტი, გეტყვით, რატომაც.
ეს გამარჯვება მარტო ფეხბურთელების ან ჩემ მიერ გატანილი გოლის დამსახურება არ იყო - ეს დავიმსახურეთ ქვეყანამ. იცით, რატომ მაქვს ბევრჯერ ეს კადრები ნანახი? ძალიან ნაკლებად ნახავთ ბოლო წლებში ნაკრების თამაშზე გავსებულ სტადიონს; ყოველი მატჩის ბოლოს გულშემატკივრები მიდიან და ტოვებენ სტადიონს, ხორვატიასთან კი უამრავი კადრია და სტადიონზე ცარიელ ადგილს ვერ ნახავთ - სტადიონი იყო სავსე და ეს იყო განსაკუთრებული; იშვიათად თუ ნახავთ, ამდენი ადამიანი ქვეყნის ჰიმნს მღეროდეს თამაშის წინ; ალბათ, ვერცერთ თამაშს ვერ ნახავთ ისეთს, რომლის მატჩზეც იმდენი დროშა იყო, რამდენიც ამაზე... ანუ, მთლიანობაში, ამ თამაშის მოგება ბევრმა ფაქტორმა განაპირობა და პირდაპირ ვიძახი, დავიმსახურეთ.
ფეხბურთის თამაშით, შესაძლოა, ხორვატიას მართლაც ვერ ვაჯობეთ, მაგრამ ისეთი მუხტი იყო თამაშამდე და თამაშის შემდეგაც, რომელიც იშვიათად გვაქვს. ამიტომ უნდა მოგვეგო ზუსტად ასე, ბოლო წუთზე, ასეთი ემოციით, თორემ შეიძლება უფრო ადრეც გაგვეტანა... უბრალოდ, ეს ასე უნდა მომხდარიყო!
მკითხველი:
- გამარჯობა, ბატონო ლევან. როგორც ერთ-ერთ ინტერვიუში თქვით, შანსი გქონდათ, გეთამაშათ მიუნხენის "ბაიერნში"... რატომ არ მიიღეთ შეთავაზება?
- 16-17 წელი გავატარე გერმანიაში და სულ სამ გუნდში ვითამაშე. არსებობენ ფეხბურთელები, რომლებიც ამ ხნის მანძილზე ძალიან ბევრი გუნდის ფორმას ირგებენ. სადაც კი ვიყავი, იქ მსურდა ჩემი ადგილის დამკვიდრება, თავის უკეთ წარმოჩენა. ყოველთვის ვაანალიზებდი, რომ ოდესმე ეს დასრულდებოდა, მაგალითისთვის, "ფრაიბურგში" თუნდაც. საკმაოდ დიდი ხანი ვიყავი იქ, 5 წელი. უფრო ადრეც შემეძლო წასვლა, მქონდა ამის საშუალება და როცა მივხვდი, რომ 5 წლის შემდეგ ამ გუნდიდან უნდა წავსულიყავი, რადგან ჩემი კარიერისთვის ეს წინ გადადგმული ნაბიჯი იქნებოდა, ვთქვი ეს და გავაკეთე.
"ბაიერნისგან" შემოთავაზება, თუ კარგად მახსოვს, მაშინ მქონდა, როცა მე-2 ან მე-3 სეზონი მეწყებოდა "შალკეში", მაგრამ მიმაჩნდა, რომ ის, რისი მიღებაც ამ გუნდისგან მსურდა, არ მქონდა მიღწეული. მესმის, რომ "შალკე" შეიძლება "ბაიერნი" არ არის, მაგრამ იმ პერიოდში მეორე გუნდი ვიყავით გერმანიაში და როდესაც ამხელა პატივი, დაფასება გაქვს გუნდისგან, ხელმძღვანელობისგან, სურთ დარჩე და გრძნობ ამ გუნდის ფეხბურთელობას, რომელზეც ბევრი რამაა დამოკიდებული, არ გინდება წასვლა. ამიტომაც გადავწყვიტე დარჩენა იქ და დაწყებული საქმის ბოლომდე მიყვანა.
კი, კარგია, "ბაიერნში" თუ გაქვს ნათამაშები, ასეთ დიდ გუნდში, მაგრამ ჩემთვის მთავარი იყო, ვყოფილიყავი ძლიერი და დაფასებული იქ, სადაც ვიყავი! ჩემს თავში ვიყავი დარწმუნებული! ვიცოდი, რომ ჩემი მანდ ყოფნა როგორც ჩემთვის, ისევე გუნდისთვის იყო წარმატებული, მაგრამ შეიძლება სხვანაირადაც მომხდარიყო, სხვაგან რომ გადავსულიყავი - ან უკეთესად წარმართულიყო კარიერა, ან უარესად, არავინ იცის... წინასწარ ვერ დაგეგმავ ამას.
მკითხველი:
- რა აზრის ხართ ნაკრებში ნატურალიზებული ფეხბურთელების დამატებაზე?
- თუ საჭიროება არსებობს ამისი ნაკრებში და ეს პიროვნება, ვინც იქნება, იქნება წარმატებული, გამოადგება ნაკრებს, მისი ადამიანური თვისებებიდანაც გამომდინარე, რომელიც ასევე ძალიან მნიშვნელოვანია, რატომაც არა?! უბრალოდ, ბევრი ფაქტორია, რომელიც ამ კუთხით უნდა იყოს გათვალისწინებული. ბევრ ქვეყანაში ყოფილა, არის კიდეც და მაგ კუთხით პრობლემას ვერ ვხედავ. იმასაც გეტყვით, ზოგადად, გერმანიაში როგორ დაიწყო ეს პროცესი...
გერმანიაში ფეხბურთის განვითარება როცა დაიწყო, ერთ-ერთ მთავარ ამოცანად ჰქონდათ აი, იმ ბავშვების ინტეგრირება, რომლებიც გერმანიაში დაბადებულები იყვნენ, ოჯახები იქ ცხოვრობდნენ, მაგრამ ეროვნებით არ ყოფილან გერმანელები. როცა ამ ფეხბურთელებში უფრო განსაკუთრებული ნიჭი ნახეს, ვიდრე ადგილობრივებში, მისცეს საშუალება, ასაკობრივ ნაკრებებში ეთამაშათ. დღეს რომ გადახედოთ გერმანიის ნაკრებებს, ძალიან ბევრ გვარს და წარმომავლობას ნახავთ არაგერმანულს.
საერთო ჯამში, გარკვეული დროის შემდეგ გერმანია გახდა ერთ-ერთი წარმატებული და ძლიერი ნაკრები, მაგრამ იქ კითხვას არავინ სვამს, მაგალითად, რატომ არის მესუთ იოზილი გერმანიის ნაკრებში? საქმე გაკეთდა იმით და მთელმა ქვეყანამ იზეიმა. თუ საქმიდან გამომდინარე ეს კარგია და გამოადგება ნაკრებს, კატეგორიულად წინააღმდეგი ნამდვილად არ ვარ ამ საკითხში.
მკითხველი:
- ბატონო ლევან, როგორც ნაკრების ყოფილი წევრი, როგორ ფიქრობთ, რა არის ეროვნული ნაკრების წარუმატებლობის მთავარი მიზეზი?
- წარუმატებლობის ბევრი ფაქტორია. წარუმატებლობა, როგორც ასეთი, არც გუშინ დაწყებულა და არც გუშინწინ - ის დიდი ხანია მოდის. ერთია, რომ მოლოდინი არის სხვა და რეალურად ვართ სულ სხვაგან. ყოველთვის გვაკლდა რაღაც-რაღაცები, ეს კი პრობლემა იყო. ერთი მხრივ, ის, რომ მე, როგორც სხვა ფეხბურთელებსაც, მაქსიმუმი არ გამიკეთებია - ამ საკითხში ძალიან თვითკრიტიკული ვარ. წარუმატებლობაში ყველას თავისი წვლილი მიუძღვნის, მათ შორის, მეც, როგორც ყოფილ ფეხბურთელს.
პრობლემა იყო ერთიანობის არყოფნაც. მიუხედავად იმისა, რომ გარედან ყოველთვის ჩანს ფეხბურთელთა ურთიერთობა, მათი მეგობრობა, იქ, სადაც ეს წარმატება უნდა მოვიდეს, ეს არ ჩანს, ანუ მოედანზე. ძალიან პრობლემატური იყო გუნდური თამაშიც, კონცენტრირება მთლიანად მატჩზე - არც ეს ჩანდა. არ ვყოფილვართ ერთი ორგანიზმი. ახლაც და ჩემს დროსაც ეს პრობლემა იყო. გარედან რომ შეხედავდი, აი, რა კარგია, ერთმანეთს ემეგობრებიან, კარგი ურთიერთობა აქვთ, მაგრამ მოედანზე უკვე აღარ იმჩნეოდა, რომ ერთი გუნდია, ერთი შეცდომას უშვებს, მეორე კი მის დახმარებას, გამხნევებას ცდილობს... ეს პრობლემაა!
ამის გარდა, ბევრი გარეფაქტორიც იყო. მარტო მწვრთნელები არა, ზოგადად, საფეხბურთო პოლიტიკა, განვითარება და მთავარი ის, რაც თავიდან ვთქვით - წარმატება გვსურს, მაგრამ რეალურად იქამდე შორს ვართ.
მკითხველი:
- გამარჯობა, ლევან. როგორ ხედავთ საქართველოს ეროვნული ნაკრების მომავალს?
- მე ვიცი კარგად, დღეს რა ვართ და სად ვართ. ნამდვილად ვერ დავგეგმავ და ვერ ვიტყვი, რომ მსოფლიო ჩემპიონატზე გასვლა შეგვიძლია. ეს თუ მოხდა, მართლა სასწაული იქნება, მაგრამ დღევანდელი გადმოსახედიდან, ამ წარმატების მიღწევამდე ძალიან შორს ვართ. ამას გარკვეული პერიოდი დასჭირდება, მაგრამ ესეც ჩვენზეა დამოკიდებული - როგორ ვიმუშავებთ, ფეხბურთელები როგორ გაიზრდებიან, მწვრთნელი როგორ იმუშავებს, გულშემატკივარი როგორ იქნება გარედან ჩართული და ა.შ.
ხორვატიის მატჩს მაგალითი ტყუილად არ ვუწოდე. ის ნამდვილად მაგალითი უნდა იყოს ყველასთვის. მართალია, 11 ფეხბურთელი თამაშობს მოედანზე, მაგრამ დამერწმუნეთ, რომ ძალიან მნიშვნელოვანი ფაქტორია, რაც გარედან ძალიან ეხმარება გუნდს - მხარდაჭერა, გვერდში დგომა...
დღეს მე ვიძახი, რომ ჩვენი მიზანია, ნაკრები გახდეს წარმატებული და ის ოცნება ყველამ ავიხდინოთ, მაგრამ რეალისტები ვიყოთ - ჩვენსა და ამ მიზანს შორის რაღაც მანძილია. წლების მანძილზე უნდა შევამციროთ ეს და უფრო რეალური გავხადოთ ოცნების ასრულება!
მკითხველი:
- ბატონო ლევან, გაქვთ თუ არა უშუალო კონტაქტი საქართველოს ნაკრების ფეხბურთელებთან, უზიარებთ თუ არა გამოცდილებას?
- რომ გითხრათ, ყოველდღიურად ვესაუბრები-მეთქი, მასე არა, მაგრამ ბუნებრივია, უშუალო კონტაქტი მაქვს, იმიტომ, რომ დღესაც არიან ნაკრებში ის ფეხბურთელები, ვისთან ერთადაც მითამაშია, ვისთანაც ვმეგობრობ... როდესაც ნაკრები იკრიბება, შეძლებისდაგვარად, ხშირად ვარ მათთან და საუბარი ყოველთვის გვაქვს.
პრობლემებზე, რომლებიც ჩემს დროს იყო და შემორჩა, რა თქმა უნდა, ვსაუბრობთ. კომუნიკაციის პრობლემა არ არის, მაგრამ კიდევ ერთხელ ვიმეორებ: რაც არ უნდა გითხრას ადამიანმა, შენ თუ არ გინდა ის მიიღო, თუნდაც 24 საათი რომ გეჯდეს და გესაუბროს, ვერ გაიგებ. ყველა ადამიანი სხვანაირია.
მე შემეძლო მოსმენა, თვითკრიტიკული ვიყავი, მაინტერესებდა კიდეც ეს ყველაფერი. ამიტომ ვიღებდი ამ ყველაფერს, ვფიქრობდი, ვაანალიზებდი. თუ ვიღაცას არ აინტერესებს და არ სურს, ვერ ჩაუდებ ამას თავში - თვითონ უნდა უნდოდეს, მომთხოვნი უნდა იყოს.
მკითხველი:
- ბატონო ლევან, გთხოვთ, შევქმნათ საქართველოს ეროვნული ნაკრების ფორმა, რომელიც იქნება ცნობადი ევროპაში, როგორიც აქვს იტალიას, ხორვატიას, უკრაინას. გვაქვს ლამაზი დროშა, გვყავს პროფესიონალი დიზაინერები - გამოვაცხადოთ კონკურსი, რას იტყვით?
- ჩვენც გვინდა, რომ ასე იყოს, მაგრამ გარკვეული მიზეზების გამო არ არის.
შეიძლება რაღაც მეც არ მომწონდეს ფორმაში, მაგრამ ამის უკან ბევრი რამ დგას. საქართველოს ფეხბურთის ფედერაცია უეფასგან გრანტის სახით იღებს ამ ფორმებს, რომელთა ჩაცმაც სავალდებულოა. მე დღეს რომ მინდოდეს სხვა ფორმის ჩაცმა, ფიზიკურად ვერ ჩავიცვამ, იმიტომ, რომ ეს შეთანხმებაა და გვაძლევენ ფორმას, რომელიც ამ ციკლშიც უნდა ჩავიცვათ.
ჩვენ არ მივეკუთვნებით იმ საფეხბურთო ქვეყნების ჩამონათვალს, სადაც 10 ფორმა აქვთ და შანსი ამ რაოდენობიდან არჩევის. სულ 3-4 ფორმაა და გეუბნებიან, აქედან ეს და ეს ფერი უნდა აიღოო.
დიდი იმედი მაქვს და სურვილიც, როცა მათთან ხელშეკრულება დასრულდება, შევქმნით ახალ მაისურს, რომელშიც თუნდაც რაიმე წარწერა ან სიმბოლო იქნება, რომელიც ჩვენს წარსულს, ისტორიას შეესაბამება. ეს აუცილებლად უნდა იყოს. თანაც, განსაკუთრებით ბოლო პერიოდში, ბევრ გუნდს აქვს ასე - მაისურზე მათთვის ისტორიიდან გამომდინარე რაღაც მნიშვნელოვანი უწერიათ. ასე რომ, კარგი იქნება, მაგრამ ფიზიკურად ამ სეზონში ეს ვერ მოხერხდება, ვალდებულებიდან გამომდინარე.
მკითხველი:
- გამარჯობა, ლევან. მიუხედავად იმისა, რომ არც ისე დიდი დროა, სფფ-ის პრეზიდენტის პოსტი გიჭირავს და ძალიან მძიმე მემკვიდრეობა გერგო ფედერაციის ძველი ხელმძღვანელობისგან, დაკისრებულ მოვალეობას საკმაოდ კარგად ართმევ თავს და მართლაც ბევრი კარგი საქმე გაკეთდა ქართული ფეხბურთისთვის. ამ პერიოდში ყველაზე დიდ მიღწევად, ყველაზე შედეგის მომტანად რას გამოარჩევდი?
- მოდით, დიდ მიღწევებად არ დავყოფ საქმიანობას. ვიტყოდი, რომ ყველაზე მნიშვნელოვანი, რაც ჩვენთვის იყო და არის, პროგრამის შექმნაა ფონდთან მიმართებაში. ასევე, ეროვნული ჩემპიონატის ფორმატია ძალიან მნიშვნელოვანი, იქიდან გამომდინარე, რომ სანამ ვისაუბრებდით და ოფიციალურ სახეს მივცემდით ამ ყველაფერს, გარკვეული პერიოდი ვიმუშავეთ და ერთი სული გვქონდა, როდის გავასაჯაროებდით ამას.
ყველაფერს, საბოლოოდ, ეროვნული ნაკრების წარმატება განსაზღვრავს. რაც არ უნდა ვიშრომოთ, ნაკრებს სამ დღეში თამაში თუ ექნება და წააგებს, გაკეთებული აღარ ჩანს. ამიტომ ჩვენ სხვა სტრატეგია ავირჩიეთ და ამიტომ გაჩნდა ბევრი სხვადასხვა მიმართულება, იგივე სხვადასხვა ჩემპიონატი მასობრიობის კუთხით (ფუტსალი, ქალთა ჩემპიონატი), რადგან გვინდა ერთიანობაში იყოს ეს. ბევრი საინტერესო პროგრამა გვაქვს და დარწმუნებული ვარ, მომავალშიც არაერთი იქნება. ფეხბურთის მენეჯმენტის კურსები დაიწყება სექტემბერში, ამ კუთხითაც დეფიციტი გვაქვს... სექტემბერში დაიწყება ახალი შესარჩევი და იმაზეა ბევრი რამ დამოკიდებული!
მკითხველი:
- რატომ გახდა საჭირო გარდამავალი ეტაპის ჩატარება ჩემპიონატში და სისტემის შეცვლა? იქნებ უბრალოდ 8 გუნდი გავარდნილიყო და 2 ამოსულიყო ან მკაცრი ლიცენზირება გაგეკეთებინათ და ისე დაგეტოვათ 10 გუნდი?
- არა. სპორტული პრინციპის დარღვევა ამ კუთხით არ გვინდოდა. იცით, ჩემი მოსვლის დროს ჩემპიონატი უკვე მიმდინარეობდა, დებულება მიღებული იყო და გუნდებმა იცოდნენ, რომ ჩემპიონატის ბოლოს ვარდება ორი გუნდი. ძალიან არასწორი იქნებოდა, ჩემი მოსვლის შემდეგ მეთქვა, რომ 8 გუნდი უნდა გავარდეს. არ მიმაჩნია ეს სწორად. 2 წლის წინ გუნდების რაოდენობა რომ გაიზარდა, ერთ დღეს შეიკრიბო და გამოაცხადო, რომ ეს ასე იქნება, ესეც არასწორად მიმაჩნდა.
პრინციპულად მივიღეთ ეს გადაწყვეტილება, არაფერი შევცვალეთ და როგორი დებულებითაც დაიწყო ეს ჩემპიონატი, ისეთივეთი დასრულდება. უბრალოდ, ყველა გუნდს მივეცით პერიოდი გარდამავალ ჩემპიონატამდე. ყველა კლუბი თანაბარ პირობებში ჩავაყენეთ!
თუ რატომ გარდამავალი, ამასაც ვიტყვი. სულ ორი ვარიანტი იყო: ან უნდა ითამაშო სეზონ-ნახევარი, რომ მიხვიდე იმ ახალ ფორმატამდე, ან უნდა ითამაშო ნახევარი, როგორც ამ შემთხვევაშია. სეზონ-ნახევარი თამაში დროის ზედმეტ დაკარგვად ჩავთვალეთ. იმდენად მნიშვნელოვანი იყო ჩვენთვის ეს, რომ 2017 წლის მარტიდან დაწყება გადავწყვიტეთ. მიმაჩნია, რომ საკმაოდ სწორი გადაწყვეტილება მივიღეთ ამ კუთხით.
რაც შეეხება ლიცენზიას, დარწმუნებული იყავით, რომ ის გამკაცრდება და აღარ იქნება ისე, როგორც ადრე იყო, ანუ ჯარიმის სახით გადაიხდიდნენ და ეგ იყო. "ლიცენზია თუ გინდა, ჯარიმა გადაიხადე" - ეს მიდგომა არ მიმაჩნდა სწორად, რადგან ამან განაპირობა ის პრობლემები კლუბებში, რაც დღესაა, თუნდაც მართვის კუთხით. ჩვენ ამ კუთხით ძალიან მკაცრები ვიქნებით და ეს სიმკაცრე აუცილებლად მიგვიყვანს იქამდე, როცა კლუბები დაინახავენ, რომ ეს ყველაფერი მათთვის კეთდება, მათი განვითარებისთვის, ეს კი ჩვენი ამოცანაა. კლუბები უნდა იყვნენ ძლიერები სპორტული კუთხით და მაშინ ყველას ერთად დიდი წინ გადადგმული ნაბიჯი გვექნება.
მკითხველი:
- მოგესალმებით, ბატონო ლევან. მოგეხსენებათ, საქართველო ოდითგანვე იყო ტალანტების სამჭედლო. მაინტერესებს, გეგმავთ თუ არა ბავშვთა ფეხბურთში იმ სტანდარტის შემოღებას, რომელიც გაათავისუფლებს ოჯახებს, რომლებიც ამ გადასახადების არქონის გამო სამშობლოს ვერ ჩუქნიან უდიდეს ტალანტებს?
- ასეც არ არის... მესმის, რომ დედაქალაქში არის სკოლები, სადაც ფასიანია სიარული, მაგრამ რეგიონებში არის სკოლები, სადაც ბავშვები უფასოდ დადიან.
ბუნებრივია, სურვილი გვაქვს, გვინდა ამ კუთხით რაღაც გავამარტივოთ, თუნდაც გადასახადები, მაგრამ ერთი რაღაც მინდა ხალხმა გაიგოს სწორად: მე არ ვარ სახელმწიფო. მე ვერ ვაიძულებ კლუბს, ფული არ გადაახდევინოს მშობელს.
ჩვენ რისი შემოღებაც გვინდა და ამას აუცილებლად გავაკეთებთ, არის სკოლების სერტიფიცირება, რათა ვიცოდეთ, რომელი სკოლა რა კატეგორიას აკმაყოფილებს და მშობელი, რომელსაც ბავშვი ფეხბურთზე შეჰყავს, იცოდეს, ვინ ასწავლის, რა კვალიფიკაცია აქვს და რაში გადაიხდის ფულს.
მკითხველი:
- დამეთანხმებით, ქართულ ფეხბურთში ერთ-ერთი უმთავრესი პრობლემა ადამიანური რესურსის დეფიციტია. როგორ აპირებთ ამ პრობლემის გადაჭრას: რა პრინციპით უნდა შეარჩიოთ და მოიზიდოთ პროგრესულად მოაზროვნე ადამიანები?
- გეთანხმებით, რომ ეს დეფიციტი ნამდვილად არსებობს და ამ პროგრამის ფარგლებში ვიწყებთ მის გამოსწორებას. ეს იქნება ფეხბურთის მენეჯმენტის კურსი, რომელიც უეფასთანაა შეთანხმებული. ჩატარდება თბილისში, ქართულ ენაზე. ეს კურსი იქნება ყოველწლიურად და 3-4 წლის შემდეგ ადამიანთა რაღაც რაოდენობა როცა გვეყოლება ამ განათლებით, მათ მივიღებთ.
ასევე იქნება ანალიტიკოსთა ჯგუფის კურსი, სადაც ამ ცოდნის ადამიანებს მივიღებთ. ამის გარდა, ვხსნით მსაჯების აკადემიას. ბუნებრივია, დღეს მსაჯების საკითხი ჩვენთან დიდ პრობლემას წარმოადგენს. რაოდენობრივად ძალიან ცოტა მსაჯი გვყავს და ასაკობრივ გუნდებში ისე ხდება ხოლმე, რომ მსაჯს ყოველდღიურად უწევს მსაჯობა. ამიტომ გვინდა ამ აკადემიის გახსნა და მალე მოხდება ესეც.
გვსურს ფიზმომზადების მწვრთნელთა კურსების ჩატარებაც. ამ კუთხითაც რამდენიმე წლის შემდეგ გვეყოლებიან ადამიანები, რომლებსაც გამოცდილება, ცოდნა ექნებათ. სწორედ ეს არის, რითაც უნდა შევებრძოლოთ ამ პრობლემას - ეს პროექტები ჩავუშვათ, დავიწყოთ და საბოლოო ჯამში, 5 წლის შემდეგ გვეცოდინება, რომ მენეჯმენტში, მსაჯებსა და სხვა ფიზმომზადების მწვრთნელებში გვეყოლება ბევრად მეტი ადამიანი, ვიდრე დღესაა. მათი დასაქმება კი, ბუნებრივია, მოხდება...
მკითხველი:
- დიდ პატივს გცემთ და გაფასებთ. ქალთა ფეხბურთზე მინდა გკითხოთ: როგორ აპირებთ განვითარებას? ტურნირი იწყება 6-გუნდიანი, მაგრამ გლდანში არის გუნდი უკვე 2 წელია, ტურნირზე ვერ გამოდიან პატარა ასაკის გამო და გასაგებია, თუმცა უყურადღებოდ არიან დარჩენილები. ხომ არ ფიქრობთ, გოგონების შესანარჩუნებლად საჭიროა ქალთა ფეხბურთის ფედერაცია გააქტიურდეს?
- ეს საკითხი ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია და ამაზე ხშირად მისაუბრია. მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენს ქვეყანაში არსებობს ადამიანთა ჯგუფი, რომელიც თვლის, რომ ფეხბურთი ქალის საქმე არ არის, მე ასე არ ვფიქრობ. მე ამ საკითხის მნიშვნელობას ვხედავ და მასში პოტენციალსაც. სამწუხაროდ, წლების მანძილზე, ამ კუთხით ფეხბურთის ფედერაციას არ უმუშავია.
ჩვენ ძალიან ბევრი გავაკეთეთ ამ მხრივ და დავიწყეთ ჩემპიონატი. ისიც იცით, რომ პირველადაა, როცა აღმასკომში ქალი გვყავს. უეფამ და ფიფამაც მიიღეს კანონით, რომ მათთან აღმასკომში ქალბატონი უნდა იყოს იმიტომ, რომ ეს მნიშვნელოვანია. მიხარია, რომ წელს პირველად დავასახელეთ წლის საუკეთესო ქალი-ფეხბურთელი. ამას მომავალში უფრო განვავითარებთ.
თუ რატომ 6 გუნდი, გეტყვით, რომ ქალთა ფედერაციასთან ერთად, ვინც კი სურვილი გამოთქვა ჩემპიონატში მონაწილეობის, შევხვდით მათ, ვესაუბრეთ... საბოლოოდ, შეიკრა 6 გუნდი, რომელიც ეკიპირებით დავასაჩუქრეთ, მათ ტრანსპორტირებას უზრუნველვყოფთ. ხარჯია ეს, მაგრამ ჩვენთვის იმდენად მნიშვნელოვანია, რომ ვაკეთებთ და მომავალშიც გავაკეთებთ.
თუ სადმე კიდევ არსებობს ქალთა გუნდი, მე ძალიან გამიხარდება. არ მაქვს პრობლემა, მობრძანდით ჩვენთან, გვითხარით, ვინ არიან, სად არიან, რას წარმოადგენენ. თუ ორგანიზებას გაუკეთებთ, მონაწილეობასაც მიიღებენ ჩემპიონატში. ჩვენი სურვილი არ არის, მხოლოდ 6 გუნდი იყოს, პირიქით, უფრო მეტი გვსურს. ამიტომ გიდასტურებთ, რომ ჩვენგან ინტერესი და სურვილი არის, ყველანაირად ხელს შევუწყობთ და გვერდში დავუდგებით, მაგრამ თუ ასაკით პატარები არიან, დებულებიდან გამომდინარე, ასეთების მონაწილეობა არ შეიძლება.
მკითხველი:
- თქვენი აზრით, რამდენად რეალურია საქართველოს პირობებში ჩემპიონატის ჩატარება, რომელიც სრულად კერძო კლუბებით იქნება დაკომპლექტებული და რა ნაბიჯები იდგმება საბიუჯეტო კლუბების რაოდენობის შესამცირებლად?
- ამ ფონდის მთავარი მიზანიც ისაა, რომ მეტი კლუბი გახდეს კერძო. ვიცით, რატომაც მივედით ამ დაფინანსებამდე - სრული ანალიზი გვქონდა იმის შესახებ, თუ რა პრობლემებს იწვევდა ეს მუნიციპალიტეტები, რა კადრები იყო იქ, ვინ ხელმძღვანელობდა, როგორ იხარჯებოდა თანხები...
თუ დღემდე კერძო კლუბებს არავინ ეხმარებოდა, ახლა ყველაფერი რადიკალურად შეცვლილია - შენ შენს ინვესტიციას რასაც დებ, დამატებითაც გაძლევენ, ანუ უფრო სასურველი გახდა გუნდის მფლობელობაში ქონა. ფუნდამენტი შექმნილია და იმედი მაქვს, რამდენიმე წელში მოიმატებს კერძო კლუბების რაოდენობა.
მკითხველი:
- რას იტყვით ვადაჭკორიას არასათანადო 1-მატჩიან დასჯაზე ("დინამო"-"ტორპედო")? ხომ არ იქნება თქვენთვის მისაღები, პრინციპულ თამაშებზე ქვეყნის გარედან რომ მოვიწვიოთ მსაჯთა ბრიგადები?
- რაც შეეხება უცხოელი მსაჯების მოწვევას, სიმართლე გითხრათ, არ გამოვრიცხავ, იქიდან გამომდინარე, რომ უეფასთან კონვენციის ფარგლებში ვთანამშრომლობთ ამ კუთხით და ჩვენი არბიტრებიც ჩადიან იქ, სხვა ქვეყნებში, სხვა დონეზე უწევთ მსაჯობა და ეს გაცვლითი პროგრამა კარგია.
... მაგრამ თავად მე არ მივესალმები უცხოელი მსაჯების აქ ყოფნას. გვქონდა შემთხვევები, როცა თასის ფინალზე ინიშნებოდნენ და გასაგებია, რომ შეიძლება ერთხელ მოხდეს ეს, მაგრამ არ მსურს, ამან სისტემატური სახე მიიღოს. მსურს, ქართველ მსაჯებს დავანახოთ გვერდში დგომა და დაფასება. ნებისმიერი მსაჯისთვის, რომელიც ქვეყნის თასის ფინალს იმსაჯებს ან რომელიმე სხვა მნიშვნელოვან მატჩს, ეს ისეთივე გრძნობაა, როგორიც ფეხბურთელისთვის თასის აღებაა. ასეა ჩვენთანაც. არ მომწონდა ეგ მიდგომა და არ მაქვს სურვილი უცხოელი მსაჯების ყოლის, მაგრამ არ გამოვრიცხავ, კონკრეტულ მატჩებზე იყვნენ ამ კონვერციის ფარგლებში.
რაც შეეხება "დინამო"-"ტორპედოს" და ვადაჭკორიას გადაწყვეტილებას, სიმართლე გითხრათ, ჩემთვის მტკივნეული იყო ეგ ეპიზოდი და მე გულახდილად ვიძახი, როგორც გულშემატკივარი, იმ სიტუაციაში პენალტს არ დავდებდი. არ დამინახავს იქ არაფერი, მაგრამ ერთ რამეს მსურს ხაზი გავუსვა: შეცდომები, დამერწმუნეთ, ყველგან ხდება და არანაკლები ევროპაშიც, თანაც ჩემპიონთა ლიგაზე... ჩვენ ამ თამაშებიდან ვერ ვიღებთ და არ გვაქვს იმდენი კადრი, რომლის მიხედვითაც მოხდება შემდეგ გაანალიზება კონკრეტული ეპიზოდის. რამდენიმე დღის წინ არტურო ვიდალმა გააფორმა ერთ-ერთ მომენტში, რაზეც პენალტი დაინიშნა. რომ ვუყურებდი, ეჭვიც კი არ შემპარვია, რომ პენალტი იყო, მაგრამ რომ არ ყოფილიყო განმეორება, კადრები, სადაც ჩანს, რომ არავინ შეხებია, ვერავინ მიხვდებოდა, რომ მან გააფორმა. ამიტომ ასეთი ტექნიკური საშუალებები გიმარტივებს, ეს პრობლემები მოხსნა.
ჩვენ ერთი კადრი გვაქვს მხოლოდ და ამაზე დისკუსია სულ იქნება: იყო? შეეხო? არ შეეხო? არ გვაქვს საშუალება იმისა, რომ გავარჩიოთ, მართლა იყო თუ არა კონტაქტი. აქ მსაჯი წამის მეასედებში იღებს გადაწყვეტილებას. მე კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, რომ მე რომ მსაჯი ვყოფილიყავი, ბოლო წუთებში, როცა ქუთაისმა მოუმატა თამაშს და მიმაჩნია, რომ სულ როგორც მინიმუმ, 1 ქულას მაინც იმსახურებდა, იმ პენალტს არ დავნიშნავდი.
ძალიან საკამათო თემაა და ვადაჭკორიასთვისაც მტკივნეული იყო ეს ყველაფერი; მსაჯისთვის კი რომელიმე თამაშის არმსაჯობა დასჯაა იმიტომ, რომ ფინანსურად ის ძალიან ბევრს კარგავს. ჩვენ რეაგირება გვაქვს ამ კუთხით. მაგრამ კლუბის წარმომადგენლებს და ფეხბურთელებს მინდა მივმართო: არ შეიძლება ყველაფერი დააბრალოთ მსაჯს!
თქვენ როდისმე თუ გინახავთ, რომელიმე წაგებული მატჩის მერე მწვრთნელი ან ფეხბურთელი გამოდიოდეს და იძახდეს, რომ დღეს ცუდად ვითამაშეთ, დამსახურებულად წავაგეთ და ა.შ? არა, ვერ ნახავდით! ვინმეს მიმართ ხელის გაშვერა კი ყველაზე მარტივი საქმეა, მაგრამ არ შეიძლება ასე.
"ტორპედოს" მაგალითი სხვა არის. ვიმეორებ, რომ იმ თამაშით, რაც ამ გუნდმა ითამაშა, მოგებას თუ არა, მინიმუმ ქულას მაინც იმსახურებდა, მაგრამ მსაჯმა "დინამოს" კარშიც დადო პენალტი... ის იყო ნამდვილად პენალტი? განზრახ არაფერი კეთდება და ჩემთვის ის მომენტი ადამიანური კუთხიდან მტკივნეული იყო - არ იმსახურებდა ის გუნდი წაგებას. მოხდა ის, რაც ჩემი აზრით, არ უნდა მომხდარიყო.
მეტად თვითკრიტიკულები უნდა იყვნენ გულშემატკივრები, მეტად მომთხოვნები საკუთარი გუნდის ხელმძღვანელობასთან და ყველაფერი მოგვარდება.
მკითხველი:
- გამარჯობა, ლევან! სახელმწიფო დახმარების პროგრამით ველით უკეთეს ჩემპიონატს. მაინტერესებს ექნება თუ არა ჩემპიონატს შეფუთვა? მაგ: ლოგო, რომელიც მაისურებზე ექნება გუნდებს, ტრანსლირების დროს გამოჩნდება ტაბლოსთან ერთად და ა.შ. როგორც სხვა ქვეყნის ჩემპიონატებშია? ტრანსლირება მატჩების, საფეხბურთო განათლება (კვება, ფიზმომზადება, მედიცინა, ტაქტიკა...). რა გეგმები გაქვთ, ამ მიმართულებით რომ განვითარდეთ?
- დარწმუნებული იყავით, რომ ეტაპობრივად ამ ყველაფერს შევფუთავთ. დღეს რეალურად ერთიანი სატელევიზიო სისტემა არ გაგვაჩნია, არც გაშუქებაა, არც ჩემპიონატის ლოგოა - ფაქტობრივად, არაფერი გვაქვს, მაგრამ დაწყება გვსურს.
რომ გითხრათ, 10-გუნდიან ჩემპიონატს დავიწყებთ, რომელიც მსოფლიოში ხალხს გააოცებს თავისი ინტერესით, ხომ სისულელე იქნება? ხომ არ იქნება ასე? ეტაპობრივად, ნაბიჯ-ნაბიჯ უნდა მივიდეთ იქამდე, რომ ჩემპიონატი ჩემპიონატს ჰგავდეს. მარკეტინგულად შევფუთავთ და გავაკეთებთ ამ ყველაფერს, გვაქვს მონახაზები, მაგრამ ამას ფინანსები სჭირდება, ადამიანური რესურსებიც და ეს ყველაფერი მარტივი არ არის, მაგრამ გავაკეთებთ!
მკითხველი:
- ბატონო ლევან, მაინტერესებს, პროგრამის დასრულების შემდეგ, ანუ როცა 5 წელი გავა, თუ ყველა კლუბი ვერ გადავა კერძო მეპატრონის ხელში, მაშინ რა უნდა ქნან გუნდებმა? აღარ იარსებებს დაფინანსება?
- არა, არა, რას ჰქვია აღარ იარსებებს? ეს არის 5-წლიანი პროექტი, მაგრამ ამას შემდეგი 5 წელი მოჰყვება, ჯამში ეს 5+5 იქნება, მაგრამ ჩვენ მოკლევადიანზე ვსაუბრობთ, რაც ვიცით, რომ იქნება. შემდეგ ამის ანალიზი გაკეთდება და გამოჩნდება, რა ნაბიჯები უნდა გადაიდგას შემდგომი წლებისთვის.
ნამდვილად არაა ისე, რომ 5 წელიწადში ჩვენ ყველაფერს მოვაგვარებთ, დალაგდება ყველაფერი. ეს არის ეტაპი, რომელიც ჩვენი ადამიანური რესურსით უნდა გავიაროთ, შემდეგ კი სხვა მოთხოვნები გვექნება.
მკითხველი:
- გამარჯობა, ლევან! პირველ რიგში, მადლობა იმ ყველაფრისთვის, ნაკრებში შენი თამაშებით რომ მახარებდი; ყველა იმ წუთისთვის, რაც ნაკრებს შენი ჯიგრიანი თამაშით შემატე! ახლა რაც შეეხება კითხვას: მაინტერესებს, როდის დაიწყება ან დაიწყება თუ არა კლუბების სპორტული მენეჯერის გადამზადების პროცესი და თუ დაიწყება და გადამზადდებიან, იქნება თუ არა სფფ ამ გადამზადებულების დასაქმებაზე ხელშემწყობი?
- სპორტული მენეჯმენტი ამას გულისხმობს, რომლის კურსებიც სექტემბერში დაიწყება პირველად.
მკითხველი:
- გამარჯობა, ბატონო ლევან! გაგვარკვიეთ თქვენ მაინც, ბათუმში საერთოდ იგეგმება სტადიონის აშენება? დავიტანჯეთ უკვე. და ერთი თხოვნა კიდევ: გაამკაცრეთ უფრო წესები ყველასთვის - ეს გინება, ჩხუბი, მწვრთნელების უწესო ქცევა... აპირებთ უფრო დიდი ჯარიმების დაწესებას?
- ბათუმის სტადიონთან დაკავშირებით, ყველა დოკუმენტაცია გამზადებულია და გადაგზავნილია უეფაში. როგორც ვიცი, ამ საკითხს სულ მალე საბოლოო წერტილი დაესმება და დაიწყება მისი აშენება. უეფას სტანდარტებში ჯდება ეს სტადიონი და ამიტომ უნდა აკმაყოფილებდეს იმ კატეგორიას, რაც გვინდა მიიღოს მან. ყოველ შემთხვევაში, ამასთან დაკავშირებით საკითხები გავლილია და არანაირი სახის შეფერხება არ აქვს.
რაც შეეხება სტადიონზე ქცევას, უსაფრთხოებას, მთელი სერიოზულობით გეუბნებით, ეს პრობლემაა. ჩემი სურვილი და ინტერესი არ არის, ყოველი სადისციპლინო საკითხის განხილვის შემდეგ ეს გუნდები ჯარიმდებოდნენ ამ პრობლემების გამო. სადისციპლინო კოდექსი, რომელიც ახლა არსებობს, სეზონის დასაწყისში იყო მიღებული. მეც ბევრი კითხვა მაქვს და რაღაცებს უფრო გავამკაცრებდი, რაღაცებს - შევამცირებდი, მაგრამ ამ ეტაპზე როგორც იყო, ისე დავტოვეთ. თუ მეხუთე ტურში ვინმემ იჩხუბა და დაისაჯა, ჩემი მოსვლის შემდეგ 25-ე ტურში ამაზე სასჯელი არც უნდა შემცირებულიყო და არც უნდა გაორმაგებულიყო, იმიტომ, რომ არათანაბარ პირობებში გამოდიოდა.
ბევრ რამეს არ ვეთანხმები კოდექსში. შემდეგ სეზონში გადაიხედება ის და ბევრი რამ აუცილებლად შეიცვლება. ჩემთვისაც დიდი პრობლემაა ეს, მაგრამ რაც დღეს წერია იმ კოდექსში, იქიდან გამომდინარე იღებს სადისციპლინო კომიტეტი გადაწყვეტილებას. მინდა კლუბის წარმომადგენლებმა კარგად გაიაზრონ, რას ვიძახი: ჩემს ინტერესებში არ შედის ის, რომ კლუბებმა იხადონ ამხელა ჯარიმები. პირიქით, არ გვჭირდება ჩვენ ის თანხა, კლუბს დაახარჯონ ეს ფულები!
როცა პრეზიდენტად ამირჩიეს, კლუბებს შევხვდი და ვუთხარი, რომ ყველას გყავთ თქვენი იურისტი, მობრძანდით, დავსხდეთ ერთად და თქვით, რა პრობლემას ხედავთ. და რა ხდება ამ დროს? როცა კონკრეტული ფაქტის წინაშე თავად დგებიან, შემდეგ იძახიან, რომ ასე არ შეიძლება. მაშინ ბატონო, თავიდანვე თქვით ეს, რომ არ მოგწონთ და შევცვალოთ. მზად ვარ, ყველას სურვილი გავითვალისწინო!
მკითხველი:
- გამარჯობა! როგორც ცნობილია, საქართველოში უნდა ჩატარდეს 19-წლამდელთა ევროპის ჩემპიონატი: თბილისში, რუსთავში, მცხეთასა და გორში. როგორც წინა ფედერაციის დროს ითქვა, ამ ტურნირისთვის უნდა მოხდეს აღნიშნულ ქალაქებში სტადიონების რეკონსტრუქცია, განათებების დაყენება, ბუნებრივი საფარი და ა.შ. რა ხდება ამ მიმართულებით და როდის დაიწყება სამუშაოები ან ვისი დაფინანსებით?
- ეს არის პრობლემა და პრობლემაა ისიც, რომ წინა ხელისუფლება საზოგადოებას და გულშემატკივარს არასწორ ინფორმაციას აწვდიდა. პირდაპირ გეტყვით, რომ არსად არ წერია, რომ ეს 4 ქალაქი და ეს 4 სტადიონი უნდა ყოფილიყო.
უფრო დიდი პრობლემაა, რომ სახელმწიფოს არანაირი ვალდებულება ამ ჩემპიონატის ორგანიზების მხრივ არ აქვს. თქვენ იცით, რომ როდესაც ამხელა ღონისძიება ტარდება, პასუხისმგებლობას სახელმწიფო იღებს, იგივე სუპერთასზე, მაგალითად, იცით, რამხელა თანხები გამოიყო... ამ ჩემპიონატზე სახელმწიფოს არანაირი ინფორმაცია არ ჰქონდა, არ აქვს და არც იციან, რეალურად რა კეთდება.
სტადიონებს რაც შეეხება, წერია, თუ რას უნდა მოიცავდეს რადიუსი: არ შეიძლება ერთი სტადიონი იყოს თბილისში, მეორე - ბათუმში. ამ კუთხით ჯერ გადაწყვეტილება არ გვაქვს საბოლოოდ მიღებული, რადგან რეალურად არ ვიცით, რა იქნება. თბილისში იქნება სტადიონი, მაგრამ რუსთავის სტადიონზე რა და როგორ იქნება, ვერ გეტყვით - ეგ ცალკე პრობლემაა, ერთმანეთში ვერ დალაგდნენ, თუ ვის ეკუთვნის ის სტადიონი. ძალიან მალე გაირკვევა ეს საკითხები.
მკითხველი:
- გამარჯობა, ბატონო ლევან! B ლიცენზიის კურსი 850 ლარი ღირს (A - 3000 ლარი), როგორც ვიცი. ბევრს არ აქვს იმის საშუალება, რომ ეს კურსი გაიაროს. ამასთან დაკავშირებით, გეგმაში თუ არის რამე ცვლილებები და როდიდან განხორციელდება ეს ცვლილებები?
- კი ბატონო, გეთანხმებით, რომ ესეც პრობლემაა და ამაზეც გვქონდა არაერთხელ საუბარი, რადგან ძვირად მიმაჩნია აღნიშნული თანხა, განსაკუთრებით კი, უმუშევრებისთვის. მაგალითად, "ბ" ლიცენზიის მქონე მწვრთნელი შეიძლება არ მუშაობს დღეს უმაღლესი ლიგის გუნდში, არ აქვს ის შემოსავალი, რომელსაც ეს კურსი მოითხოვს.
ჩვენ ამას შევცვლით აუცილებლად. ამას განაპირობებს ის ცვლილებაც, რომ გვსურს "დ" ლიცენზიის შემოღება. "დ" ლიცენზია ყველაზე დაბალი იქნება და ადამიანი, რომელსაც ის ექნება, "ც" ლიცენზიის გასვლის პერიოდში ძალიან შეუმცირდება გადასახადი ან, შესაძლოა, საერთოდ უფასოდ გაიაროს - არ მიგვიღია ჯერ საბოლოო გადაწყვეტილება. იგივე ეხება "ბ" და "ა"-ს.
მკითხველი:
- როგორ ფიქრობთ, შეცდომა იყო თუ არა 17-წლამდელთა ნაკრებში ავსაჯანიშვილის ნაცვლად მაისურაძის დანიშვნა უშუალოდ ელიტრაუნდის წინ?
- პირდაპირ ვიტყვი, რომ არ მიმაჩნია ეს შეცდომად! მოდით, ასე ვთქვათ: ეს საკითხი იყო შედეგზე დამოკიდებული. ჩვენს 17-წლამდელებს უკეთესად რომ ეთამაშათ, დარწმუნებული ვარ, ამ კითხვას არავინ დასვამდა. ეს გადაწყვეტილება მე მივიღე და ამაზე პასუხისმგებელიც მე ვარ. მომავალშიც ასე იქნება - ჩემ მიერ მიღებულ გადაწყვეტილებებზე პასუხს მე ვაგებ.
ნაჩვენები შედეგით ძალიან უკმაყოფილონი ვართ, მაგრამ ამაში შეცდომას ვერ ვხედავ, რადგან გადაწყვეტილება პირადი ინტერესის გამო არ მიგვიღია. კონკრეტული პოზიციით და ხედვით მივიღე ეს გადაწყვეტილება და ვიცოდი, რომ შედეგის არქონის შემთხვევაში, პასუხი მე უნდა მეგო. სხვა შემთხვევაში ყოფილიყვნენ ის მწვრთნელები, ვინც იყვნენ და რას ვიტყოდი, სიჭინავას დანიშნულები არიან და მე არ ვარ პასუხისმგებელი? ამით ვის მოვატყუებდი? ეს პოლიტიკა არაა ჩემი, რომ პასუხისმგებლობა ავიცილო. ყველა გადაწყვეტილებაში არსებობს რისკი - ან გამოდის და ან არ გამოდის.
იგივე ეროვნული ნაკრები... შეიძლება იქაც არ იყოს ის შედეგები, რაც გვინდა, მაგრამ ესეც ჩემი პასუხისმგებლობაა. მე პრობლემას რაშიც ვხედავ, მხოლოდ ისაა, რომ შეიძლება სხვა მწვრთნელით ჩაგვენაცვლებინა. ვასილ მაისურაძე ძლიერ მწვრთნელად მიმაჩნია, რომელსაც ძალიან დიდი წვლილი მიუძღვის ბავშვთა ფეხბურთში, მაგრამ მან ბავშვებში მუშაობის მაქსიმუმი ამოწურა. ამიტომაც ჩავთვალე საჭიროდ, რომ იქ, სადაც ის დღესაა, ანუ 21-წლამდელთა სამწვრთნელო შტაბში, იქ უფრო განვითარდება ის სამომავლოდ - ამ ასაკობრივ ნაკრებებში არსებობს ლიმიტი, რომელიც მან იმუშავა და თავი ამოწურა.
მე ავსაჯანიშვილთან არანაირი პრობლემა არ მაქვს, დიდ პატივს ვცემ მას, წლებია ვურთიერთობ, მაგრამ გვინდოდა ცვლილებები და 19-წლამდელებშიც ახალგაზრდა გიორგი ყიფიანი დავნიშნეთ.
მკითხველი:
- მაინტერესებს, მიმდინარე ჩემპიონატიდან გარდამავალ ჩემპიონატამდე ვარდებიან მე-15 და მე-16-ადგილოსანი გუნდები? თუ გარდამავალ ჩემპიონატშიც შეეძლებათ თამაში?
- დებულებით როგორც არის, მე-15 და მე-16-ადგილოსანი გუნდები ვარდებიან, მე-14 კი პლეი-ოფს თამაშობს.
მკითხველი:
- ბატონო ლევან, ხომ არ იგეგმება მწვრთნელთა რამდენიმეთვიანი სტაჟირება უცხოეთში? მგონი, ყველაზე პრიორიტეტული ეს უნდა იყოს...
- სურვილი ნამდვილად გვაქვს, რომ გაიარონ სტაჟირება ჩვენმა მწვრთნელებმა უცხოეთში. ერთი კვირის წინ იყვნენ ჩვენი აკადემიის მწვრთნელები უეფაში, სემინარები ჩაუტარდათ შვეიცარიაში. ასევე, ბერლინის "ჰერტას" წარმომადგენლები იყვნენ აქ და სავარაუდოდ, იქაც გავუშვებთ რამდენიმე ადამიანს სტაჟირებაზე.
მკითხველი:
- ჩემპიონატში 21 წლამდე ფეხბურთელთა თამაშის წესის შეცვლას ხომ არ გეგმავთ?
- ესეც აქტუალური თემაა. მეორე წრის დასაწყისში რამდენიმე გუნდმა მოგვმართა ჩვენ წერილობით და თხოვნით, რომ გაუქმებულიყო ეს წესი. უბრალოდ, აქაც იმ პრინციპით ვიხელმძღვანელეთ, რომ ეს წესი მიღებული იყო და ამ წელს აღარ შევცვალეთ. როგორც მე ვთქვი, თუ აბსოლუტურად 16-ივე გუნდი თანახმა იქნებოდა წესის შეცვლაზე, კი ბატონო, მაგრამ ერთი მაინც თუ წინააღმდეგი იქნებოდა, ვერ გავაუქმებდი. როგორც აღმოჩნდა, გუნდების უმეტესობა ეთანხმებოდა ამ წესს, რამდენიმე კი წინააღმდეგი იყო. ამიტომაც არაფერი შეგვიცვლია.
ახალი სეზონის წინ ჩემთვის მნიშვნელოვანი იქნება ამ გუნდების ანალიზი, რა მოუტანა ამ კონკრეტულმა წესმა გუნდს, დააკმაყოფილა, კარგი იყო თუ არაფრის მომცემი? თუ სურვილი იქნება ამ წესის დატოვების, მსურს გუნდებისაგან დავინახო, რას ხედავენ დადებითს და რა იყო ცუდი ამ მხრივ.
მკითხველი:
- როგორც ნაკრების ყოფილი წევრი და ფედერაციის მოქმედი პრეზიდენტი, რამდენად მნიშვნელოვნად და საჭიროდ თვლით სპორტულ მიღწევებში ფსიქოლოგის როლს?
- ფსიქოლოგის როლი ძალიან მნიშვნელოვანია, მაგრამ არასდროს მყოლია ის - ყოველთვის ჩემი თავის ფსიქოლოგი თვითონ ვიყავი. შენ თუ არ გინდა ეს და არ ხარ დაინტერესებული ამით, ერთ ყურში შეუშვებ გაგონილს, მეორიდან გამოუშვებ, რამდენიც გინდა გესაუბროს სხვა.
თვითკრიტიკულები უნდა ვიყოთ. მესმის, რომ არაა ბევრი ასეთი და ბევრს აქვს ეს პრობლემა. ამიტომ ამასაც ვცდილობთ, დიდი ყურადღება მივაქციოთ. იგივე გია გეგუჩაძე, ასაკობრივ ნაკრებებთან მუშაობს ამაზე ცალკე შეკრებებზე, მათ მშობლებთანაც. მშობელს დიდი როლი აქვს, ის უნდა ეხმარებოდეს ბავშვს ამ კუთხით.
მკითხველი:
- ფოთში სტადიონის მშენებლობა როდისთვის იგეგმება? და როცა აშენდება, ნაკრების თამაშს ხომ არ ჩაატარებთ აქ? თუნდაც ამხანაგური ან რომელიმე სუსტ მეტოქესთან, მაგალითად...
- სიმართლე გითხრათ, იმდენად მონდომებული ვარ და იმდენად მინდა, ნაკრებებმა რეგიონში ითამაშონ, ნეტავ იყოს სტადიონები და აკმაყოფილებდეს იმ სტანდარტებს, რასაც მოითხოვს... ძალიან ბევრ თამაშს ჩავატარებინებდი ნაკრებებს იქ.
რაც ბოლო პერიოდში რეგიონებში ხდება, აღსანიშნავი და მისასალმებელია. იგივე ფოთში, რაც ბოლო 3-4 თამაშში ვნახე. აბსოლუტურად ივსება ის სტადიონი. მისასალმებელია, რაც ხდება სამტრედიაში, ლანჩხუთში, ზუგდიდშიც... მართლა ძალიან მაგარია! მესმის, რომ ეს არ არის უზარმაზარი არენები, მაგრამ გუნდი თავის ქალაქში თავის სტადიონზე რომ თამაშობს, ეს ძალიან კარგია და ჩვენი მიზანიც ეგაა.
მკითხველი:
- დაახლოებით თუ გაქვთ წარმოდგენა ტოტალიზატორებზე? განსაკუთრებით, პირველ და მეორე ლიგებზე, იქ ხდება ხშირად თამაში. ანუ გარიგებული თამაშები - რა იყო აქამდე და რა არის ახლა?
- გარიგებულ თამაშებთან მიმართებაში გეტყვით, რომ სპეციალური დეპარტამენტი გვაქვს, ყველა თამაშზე იმყოფებიან ჩვენი წარმომადგენლები და პირველი წყაროდან ცდილობენ ინფორმაციის მიღებას. ტოტალიზატორში სადმე რაღაცა თუ ხდება, ამაზეც გვაქვს ინფორმაცია, უბრალოდ, ძალიან რთულია ანალიზის გაკეთება, იქ რა მოხდა. მესმის გულშემატკივართა ტკივილის, საუბრების, მაგრამ დეტალურად მტკიცება, რომ ხდება გარიგებები, რთულია... თუ ვინმეს ინფორმაცია აქვს, გთხოვთ, მოდით და შეგვატყობინეთ.
რაც შეეხება ტოტალიზატორებს, იცით, რომ საქართველოში აკრძალეს. სიმართლე გითხრათ, არ ვიცი, რამდენად სწორია ეს. შეიძლება პირიქით, კარგიც იყოს მანდ ჩვენი ჩემპიონატის ყოფნა, რადგან მათი დახმარებით გარკვეულ ინფორმაციას ვიღებთ რეალურად, ის რაღაცებში გვეხმარება. იმ უცხოური ტოტალიზატორების ხარჯზე ჩნდება კითხვები, რომ სადმე რამე ხდება... ამიტომ, ვფიქრობ, საჭიროა ის და მასში ცუდი არ არის. მან შეიძლება ბევრი რამ გამოააშკარავოს და უფრო მარტივად მიხვიდე იმ საკითხამდე.
მკითხველი:
- გამარჯობა, ლევან! მინდა გკითხოთ იმ მოდელზე, რომელიც გერმანიაში იყო წლების წინ რეგიონალური ფეხბურთის კუთხით: ბევრი პატარა გუნდია, რომელსაც არ აქვს სახსრები პირველ ლიგაში გადმოსვლის და რომ იყოს რეგიონების ჩემპიონატები, ასე უფრო არ გაიზრდება სტიმული? გამოვლინდება კონკრეტული რეგიონის გამარჯვებული გუნდი და პლეი-ოფით გამოვლინდება გამარჯვებული. ეს გულშემატკივრებში პრესტიჟის და სახელის საკითხი იქნება, შესაბამისად, მეტი მოტივაციაა სტადიონზე მისასვლელად. რას იტყვით ამ საკითხზე?
- სრულიად გეთანხმებით და ჩვენ ვიწყებთ ამ პროექტს. უბრალოდ, არ ვიცი, რომელ ასაკს გულისხმობთ კონკრეტულად. ჩვენ ვიწყებთ 13-წლამდელებით და ყველა რეგიონს ეყოლება თავისი ნაკრები, რომლებიც ერთმანეთში ითამაშებენ და გამოვლინდება გამარჯვებული. ამით რეგიონს გავაცოცხლებთ, ყველა იქნება ჩართული; მეორე მხრივ კი, ამ ბავშვებზე დაკვირვება მოხდება.
რაც შეეხება დიდებს, აქაც ვაპირებთ მოყვარულთა ჩემპიონატის ჩატარებას. შეიძლება გუნდები როგორც თბილისში, ისე რეგიონებში და აქაც ჩემპიონატის სისტემა იქნება.
უეფაში არის კიდევ "რეგიონთა თასი" და მომავალში საშუალება გვექნება გუნდი გავიყვანოთ იქ.
მკითხველი:
- გამარჯობა! თქვენი აზრით, რამდენ ხანშია შესაძლებელი, საკლუბო რეიტინგით გადავუსწროთ ისეთ ქვეყნებს, როგორებიცაა აზერბაიჯანი და ყაზახეთი?
- ჩვენ ამ ცვლილებებს, ამ რეფორმებს რასაც ვატარებთ, იმისთვის ვაკეთებთ, რომ განვვითარდეთ, კლუბები გახდნენ უფრო ძლიერები და წელს ევროთასებზე ვინც იღებს მონაწილეობას, წარმატებით თუ იასპარეზა, წელსვე ვაჯობებთ. რა ვიცი, რა გითხრათ... მიზანი გვაქვს, რამდენ ხანში დაგვიდგება, რთულია თქმა...
მკითხველი:
- გამარჯობა! ნაკრებში გამოსამშვიდობებელი მატჩის ჩატარება ხომ არ იგეგმება თქვენთვის და გიორგი დემეტრაძისთვის?
- სიმართლე გითხრათ, ეს აქტუალური თემა ნამდვილად არ არის, თუმცა ჩემი სურვილია, მომავალში ის ფეხბურთელი, რომელიც სანაკრებო კარიერას დაასრულებს, ბოლო თამაშზე მისთვის ხდებოდეს მადლობის გადახდა სუვენირით ან რაიმე ფორმით და გულშემატკივართან დამშვიდობება.
მკითხველი:
- ბატონო ლევან,მოგესალმებით! როგორ ფიქრობთ, ფეხბურთზე, რომელიც ჩვენი პლანეტის მცხოვრებთათვის ერთგვარ რელიგიადაა ქცეული, "ფული და პოლიტიკა" ზედმეტ გავლენას ხომ არ ახდენს? სწორედ ამიტომ ხომ არ უწოდებენ მას "მილიონების სპორტს"?
- ფეხბურთში უზარმაზარი თანხებია. ელემენტარულად, ბოლო წლების განმავლობაში მსოფლიოში ფინანსური კუთხით თითქმის ყველგან ფინანსური კრიზისია, ფეხბურთში კი კრიზისი არ არის. ყველა ჩემპიონთა ლიგა, მსოფლიო ჩემპიონატზე, ევროპის ჩემპიონატზე მაყურებელთა რაოდენობა, ინტერესები იზრდება, ტელევიზიები უფრო მეტ ფულს იხდიან. ფეხბურთი განსაკუთრებულია. იმხელა ფული და ინტერესი ტრიალებს აქ, მართლაც ასეა, "მილიონების სპორტია".
ჩემპიონთა ლიგის ფინალზე რომ წავიდეს ადამიანი, ძალიან დიდი თანხა უნდა გადაიხადოს ამაში, მაგრამ როგორც არ უნდა დასრულდეს მატჩი, ის არ ინანებს, იმხელა ემოციას გამოიტანს სტადიონიდან. მისთვის ეს პოზიტივი იქნება. ამიტომ ვიძახი, რომ ფეხბურთი სულ სხვაა!
მკითხველი:
- გამარჯობა, ლევან! თუ გაქვს ნანახი დავით მინაშვილის რეაქცია შენი გოლის შემდეგ ხორვატიის ნაკრების კარში? )))
- კი, მაქვს ნამდვილად ნანახი. მას ბევრი თამაში აქვს წაყვანილი და ბევრი გოლი უნახავს, მაგრამ ამ გოლზე ის ემოცია, რაც მისგან წამოვიდა, იყო ბუნებრივი - წარმოუდგენელი იყო ის ემოცია, რომელსაც ის გრძნობდა და გამოხატა. განსაკუთრებული დღე იყო...
მკითხველი:
- გამარჯობა, ბატონო ლევან! როგორც ბუნდესლიგაში ნათამაშებ ფეხბურთელს, გეკითხებით, ფიზიკური მომზადება ასრულებს თუ არა უდიდეს როლს ფეხბურთელის განვითარებაში?
- ფიზიკური მომზადება ასრულებს, სხვანაირად წარმოუდგენელია, განსაკუთრებით, დღევანდელ ფეხბურთში. ფეხბურთი ისეთ ეტაპზე გადავიდა, რომ ფიზიკური მომზადების გარეშე წარმოუდგენელია წარმატების მიღწევა. ფიზიკურად თუ მზად არ ხარ, შეუძლებელია გაუძლო ამ სისწრაფეებს, რომელსაც ფეხბურთი მოითხოვს დღეს.
მკითხველი:
- გამარჯობა, ბატონო ლევან! რა განსხვავებას ხედავთ თქვენ დროინდელ ქართულ ფეხბურთსა და დღევანდელს შორის? რა იყო თქვენი თაობის პრიორიტეტი?
- ჩემი თაობის არ ვიცი, ჩემი პრიორიტეტი კი ყოველთვის იყო ის, თვითკმაყოფილების გრძნობა არასდროს მქონია, სულ მეტი მინდოდა. "დინამოში" რომ მოვხვდი და მინიმალური თანხა მქონდა ხელფასის სახით, არ ვფიქრობდი, რომ ეს მაქსიმუმი იყო - მეტი მინდოდა და მონდომების ხარჯზე მოვახერხე ეს ყველაფერი. ნამდვილად არ ვიტყვი, რომ დღეს ასეთი ადამიანები არ არიან... არიან!
უბრალოდ, უცხოეთში აღარ არის მოთხოვნა სხვა ქვეყნიდან ფეხბურთელების წაყვანის, იმიტომ, რომ აქცენტს თავიანთ აკადემიებში გაზრდილ ფეხბურთელებზე აკეთებენ. ამიტომ უჭირთ ჩვენს ფეხბურთელებს კარგ უცხოურ გუნდებში გადასვლა. ადრე თუ იყო "ფრაიბურგის" წარმომადგენელი საქართველოში და აქ ეძებდა ფეხბურთელებს, დღეს აღარ ჩამოდის, რადგან თავის აკადემიაზე აკეთებს გათვლას.
მკითხველი:
- გამარჯობა, ლევან! გთხოვ, გაიხსენე ყველაზე წარმატებული მომენტი შენს კარიერაში და ასევე, ყველაზე წარუმატებელი მომენტი, თუ ასეთი იყო. მადლობა და წარმატებები შენს საქმიანობაში!
- ყველაზე წარმატებული? ბევრი იყო... ნამდვილად უნდა მოვინდომო, რომ ვთქვა, ხორვატიაზე დიდი წარმატება მქონია-მეთქი, მაგრამ ასევე სხვა თამაშებიც იყო წარმატებული. ყველა ის თამაში, სადაც გავიტანე და კარგად ვითამაშე, ყველა წარმატებული იყო, ნაკრებში თამაში კი განსაკუთრებული იყო. 100-ივე თამაში შემიძლია დეტალურად განვიხილო, რაც ნაკრებში ჩავატარე.
ჩემთვის ყველაზე დიდი იმედგაცრუება და ტკივილი ეროვნული ნაკრებია. ჩემს კარიერასაც ასე ვუყურებ, რადგან ყველაზე მეტად რაც მინდოდა და რისთვისაც ვიბრძოდი, ის ვერ გავაკეთე - ვერც ევროპის ჩემპიონატზე ვითამაშე, ვერც - მსოფლიოს.
მკითხველი:
- "ფრაიბურგში" სამი ქართველი როცა თამაშობდით (თქვენ, იაშვილი, ცქიტიშვილი), გუნდში მეოთხე ფეხბურთელი "ვილი" გყავდათ. ერთხელ, როცა თქვენ შეგცვალეს, კომენტატორმა იხუმრა, სამი "ვილი" დარჩა ახლა მოედანზეო. იცით თუ არა ეს საკმაოდ პოპულარული ხუმრობა და თუ შეგიძლიათ ამ ფეხბურთელ ვილის გახსენება?
- კი, კი, როგორ არა, ვიცი. ძალიან აქტუალური თემა იყო ეს "ვილი, ვილი". თამაშამდე შემადგენლობის გამოცხადებისას ყველას "ვილის" უმატებდნენ ბოლოს. მართლა ძალიან საინტერესო და კარგი დრო იყო.
გერმანიაში ყოფნის პერიოდში ასეთი გვარის მქონე სხვა ადამიანი არ შემხვედრია. ტობიას ვილი იყო ეს ფეხბურთელი. დამთხვევა იყო თუ რა იყო.
მკითხველი:
- ლევან, გამარჯობა! სფფ-ის პრეზიდენტობა ფეხბურთელობას სჯობს?
- ნამდვილად არ სჯობს. ეროვნული ნაკრების მაისურით მოედანზე კიდევ ერთხელ გამოსასვლელად ყველაფერს დავთმობდი, რაც მაქვს.
