საქართველო ჩემი მეორე სახლია... ექსკლუზივი ილიას ზუროსთან

საქართველოს ნაკრების მთავარმა მწვრთნელმა ილიას ზუროსმა პრესკონფერენცია გამართა, რომლის შემდეგაც მასთან საინტერესო ექსკლუზიური ინტერვიუ ჩავწერეთ.

შორი გზიდან მოვუარეთ...

- იგორ კოკოშკოვმა საქართველოს ნაკრებში დიდი სამუშაო გასწია. მან 8 წელი იმუშავა და გუნდი სამჯერ გაიყვანა ევროპის ჩემპიონატზე. ეს იმას ნიშნავს, რომ ძლიერი გუნდი ჩამოაყალიბა, შექმნა თავისი ფილოსოფია, რომელსაც კარგად ვიცნობ - მასთან, ამერიკაში ორჯერ ვიყავი და დღესაც ძალიან ახლო ურთიერთობა მაქვს.

ვეცადე, საქართველოს ნაკრებში ცოტა განსხვავებული დაცვითი ფილოსოფია შემომეტანა, რადგან მიმაჩნია, რომ მაღალი შედეგის მისაღწევად დაცვა აუცილებელია. რაც შეეხება შეტევას, წინა წლებთან შედარებით ძალიან ცოტა რამ შევცვალე.

- იქნებ დააკონკრეტოთ, რა შეიცვალა შეტევაში?
- ამ წელს მანუჩარ მარკოიშვილი ვერ დაგვეხმარა. მას ტრავმა აქვს. რთული იყო, შეტევა შარშანდელივით აგვეწყო მანუჩარის გარეშე. ამიტომ, ბევრი ვიმუშავეთ, რომ ფარქვეშიდან შეტევისთვის მიგვეცა მეტი სიმწვავე. საამისოდ საკმარისი რესურსი გვყავს - ფაჩულია, შერმადინი, სანიკიძე, შენგელია, ბურჯანაძე...

ასეთი ტაქტიკით შედეგსაც მივაღწიეთ და დღეს შეიძლება ითქვას, რომ სწორი სტრატეგია შევარჩიეთ. ზოგჯერ სტატისტიკა არაფრის მეტყველია, ზოგჯერ - პირიქით. ამ შემთხვევაში ბევრი საინტერესო რიცხვი გვაქვს: საქართველოს ნაკრები საშუალოდ 87.3 ქულას აგდებდა, რაც შესარჩევზე მესამე შედეგია. დაცვაში კი სტატისტიკის მიხედვით საუკეთესონი ვიყავით: საშუალოდ 67 ქულას ვიღებდით. ეს ყველაზე დაბალი მაჩვენებელია.

- რამდენად კარგად მოახერხეთ თქვენი შეხედულებებისა და ფილოსოფიის კალათბურთელებამდე მიტანა, შემდეგ კი მოედანზე გადატანა?
- ყოველთვის ძნელია ახალ გუნდში, ახალ გარემოში საკუთარი აზრის გატარება. ამას მინიმუმ ერთი თვე მაინც სჭირდება. როდესაც ნაკრებში მუშაობ, მოსამზადებლად თვე-თვენახევარი გაქვს. ეს ძალიან ცოტაა, თუმცა საქართველოს ნაკრების კალათბურთელებმა ზედმიწევნით კარგად გაიგეს, რას ვითხოვ მათგან და მომავალ წელს ევრობასკეტზე საქმე კიდევ უფრო გაიოლდება.

ცხადია, შეცდომები გვქონდა, მაგრამ ეს ნორმალურია. ერთია ამა თუ იმ ნიუანსის ჩვევად გამომუშავება და მეორე - დაფიქრება და ისე გაკეთება. როდესაც მოედანზე ფიქრობ, ეს უნდა გავაკეთოო, უკვე ჩამორჩენილი ხარ, დრო იკარგება, შედეგად შეცდომების რაოდენობაც მატულობს. კალათბურთში სხარტი აზროვნებაა საჭირო.

- საქართველოს ნაკრების დაცვა მთელი შესარჩევის განმავლობაში სტაბილური ვერ იყო. ეს, განსაკუთრებით სლოვაკეთთან და ალბანეთთან მატჩებისას ჩანდა.
- ესეც ნორმალური მოვლენაა. ზოგჯერ, როდესაც კალათბურთელები ფიქრობენ, რომ იოლი თამაში ელით, ყურადღებასაც მეტ-ნაკლებად ადუნებენ. ეს არა მხოლოდ საქართველოს, ევროპის ნებისმიერ გუნდს ემართება. როდესაც მაღალი შედეგებისთვის იბრძვი, ასეთი მიდგომა უნდა შეიცვალოს. ჩემს კალათბურთელებსაც ვუთხარი: ყველაზე დიდი ხიფათი მაშინ ჩნდება, როდესაც იგი არ არსებობს.

მაგალითად: ალბანეთი თბილისში 39 ქულით დავამარცხეთ და ვფიქრობდით, რომ გასვლით შეხვედრაშიც დაახლოებით იგივეს გავიმეორებდით. მეტოქისგან საფრთხეს არ ველოდით. ტირანულმა მატჩმა დაგვანახა, რომ ნებისმიერ მეტოქესთან თუნდაც მინიმალური სხვაობით მოგება თუ გინდა, მაქსიმალურად კონცენტრირებული უნდა იყო და მოედანზე მაქსიმუმი გაიღო. ალბანეთთან გასვლითი შეხვედრის პირველ ტაიმში კარგი გაკვეთილი მივიღეთ. მიმაჩნია, რომ ალბანეთთან პირველ ტაიმში ძალიან კარგი რამ მოხდა, რამაც მიგვახვედრა, რომ მოდუნება წამითაც არ შეიძლება.

- მიუხედავად იმისა, რომ ძირითადად 7-8 კალათბურთელი იტვირთებოდა, შესარჩევის ბოლო მატჩის უკანასკნელ წუთებამდე ენერგიულად ვიბრძოლეთ. რაც გვაძლევს იმის თქმის საფუძველს, რომ გუნდი ციკლს კარგ კონდიციებში შეხვდა.
- ნამდვილად ასეა. მინდა, დიდი მადლობა ვუთხრა ფიზმომზადების მწვრთნელ გიორგიოს ვავეცისს, რომელმაც ბევრი იმუშავა. ჩემი აზრით, გიორგიოსი ევროპაში ფიზმომზადების საუკეთესო სპეციალისტია. ასევე დიდი მადლობა ავთო ბერიძეს, რომლის დამსახურებაცაა, გუნდმა ბოლომდე რომ შეინარჩუნა კონდიციები. ეს განსაკუთრებით მონტენეგროსთან მატჩებში გამოჩნდა - ნაკრებმა ბოლო წუთებამდე იბრძოლა და სავსე იყო ენერგიით.

- საქართველოს ნაკრები, ისევე როგორც წინა წლებში, ამჯერადაც ძირითადად 7-8 კალათბურთელით თამაშობდა. მომავალ წელს, ევროპის ჩემპიონატზე, სადაც მოკლე დროში ბევრი მატჩის გამართვა გვიწევს, გაცილებით რთული იქნება სათანადო კონდიციების შენარჩუნება, თუ ისევ მოკლე როტაციით ითამაშებს...
- მნიშვნელოვანია, გვქონდეს გრძელი სათადარიგოთა სკამი. თუმცა ასევე დიდი მნიშვნელობა აქვს, ყველა კალათბურთელს ჰქონდეს თავისი როლი გუნდში. წამყვან მოთამაშეებს მოედანზე ბევრი რამის გადაწყვეტა შეუძლიათ, ხოლო სათადარიგოები, თუ დავალებას სწორად ასრულებენ, ასევე ძალიან ეხმარებიან გუნდს, დიდი წვლილი შეაქვთ წარმატებაში.

ევროპის ჩემპიონატზე მოკლე დროში ბევრი მატჩია და ყველა კალათბურთელი ძალიან გვჭირდება. მაგალითისთვის ანატოლი ბოისაზე ვიტყვი. იგი შესარჩევზე ცოტას თამაშობდა, მაგრამ ძალიან გვადგებოდა - მოედანზე პოზიტიური ენერგია შემოჰქონდა. არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ თამაშების გარდა, სათადარიგოები სასტარტოებს ვარჯიშებზე ეთამაშებიან. რაც უფრო კარგად ეპაექრებიან, მით უფრო სასარგებლოები არიან ლიდერებისთვის და მით უფრო მატულობს მათი ნაყოფიერება.

- მომავალი წლისთვის ნაკრებში ახალ სახეებს უნდა ველოდოთ?
- პირველ რიგში, უნდა გავარკვიოთ, წამყვანი კალათბურთელებიდან ვინ ითამაშებს ეროვნულში. იმედი მაქვს, ყველა ჯანმრთელად იქნება. შემდეგ თითოეულ მოთამაშეს საკუთარ როლს შევურჩევთ. დღეს მხოლოდ ის შემიძლია გადაჭრით ვთქვა, რომ ნაკრების შეკრებაზე შედარებით ბევრი ახალგაზრდა კალათბურთელი იქნება, ვიდრე წლეულს. მუშაობას განვაგრძობთ, რომ შევარჩიოთ რაც შეიძლება მეტი სასარგებლო მოთამაშე ეროვნული ნაკრებისთვის.

- გამთამაშებლის პოზიციაზე მხოლოდ ცინცაძეა, დიქსონი მსროლელად ირჯება, ხოლო ახალგაზრდა ლუკა ზაქრაძეს ბოლო მატჩებში მონაწილეობა არ მიუღია.
- დამშვიდობების წინ ლუკას ვუთხარი - რაც შეიძლება ბევრი იმუშაოს. მან არ უნდა იგრძნოს კომფორტი წლეულს ნაკრებში მოხვედრით. იგი ახალგაზრდაა და უნდა ჩათვალოს, რომ ყოველდღე ნულიდან იწყებს. ასეთ შემთხვევაში შრომისთვის მეტი მოტივაცია ექნება და, როგორც სპორტსმენი, გაუმჯობესდება კიდეც. მას ასევე სჭირდება ბევრი სათამაშო დრო საკუთარ კლუბში. სეზონის განმავლობაში თვალს მივადევნებ და იმედი მაქვს, მომავალ წელს ერთი-ორად გაუმჯობესებული შემოგვიერთდება.

- როგორ ფიქრობთ, რამდენად შესაძლებელია სწრაფი პროგრესი საქართველოს ჩემპიონატში?
- ნაბიჯ-ნაბიჯ ყველაფრის მიღწევა შეიძლება. მთავარია, კალათბურთელებმა გაიაზრონ, რა სჭირდებათ პროგრესისთვის, იმუშაონ გუნდთან ერთად და კიდევ უფრო მეტი იშრომონ საკუთარ თავზე. საამისოდ კი ყოველდღიურად ბევრი დროის გამოყოფაა საჭირო. თუ არ იშრომებ, კარგი კალათბურთელი ვერ დადგები.

- რა იყო მონტენეგროსთან გამარჯვების საიდუმლო?
- თბილისშიც და ბარშიც გამოჩნდა, რომ ფარქვეშ მეტოქეზე უკეთესები ვიყავით. სამწამიანში ფაჩულია შესანიშნავი იყო, ასევე შენგელია, შერმადინი, ბურჯანაძე, სანიკიძე... მთელი შესარჩევი ასეთი სტრატეგიით ჩავატარეთ. მონტენეგრომ თბილისში მეტი სამქულიანი ჩააგდო და გაიმარჯვა, სტუმრად ჩვენ გამოვიყენეთ უფრო მეტი სამიანი და მოვიგეთ. ასეთია სპორტი. მთავარი კი ის არის, რომ მონტენეგროში თამაშისთვის საქართველოს ნაკრები მენტალურად იყო მზად.

როდესაც მონტენეგროს მსგავს ძლიერ გუნდს ეთამაშები, ხასიათი და მატჩისადმი განწყობა დიდ სხვაობას ქმნის.

- მონტენეგროში მაიკლ დიქსონმა 10-დან 7 სამქულიანი ჩააგდო. მას, ალბათ, მომავალ წელსაც დაუძახებთ.
- მაიკი ძალიან სასარგებლო იმიტომაც იყო, რომ ცდილობდა გუნდზე ეთამაშა. დაცვაში ბევრს შრომობდა. იგი კარგი ხასიათის მშვენიერი კალათბურთელია. სწორედ ამიტომ, ნაკრებთან შერწყმა არ გასჭირვებია.

ზოგჯერ, ამერიკელები სხვა ქვეყნის პასპორტს მიიღებენ და შემდეგ ნაკრებზე აღარ ფიქრობენ. მაიკ დიქსონი სხვანაირია. იგი საქართველოსთვის მოედანზე გულს დებდა. ამისთვის მადლობა ეკუთვნის და იმედი დავიტოვოთ, რომ მომავალ წელს ჯანმრთელად იქნება და ჩვენს გუნდს ასევე დაეხმარება.

- საქართველოს კალათბურთის ფედერაციასთან 1+1 ტიპის კონტრაქტი გქონდათ. ევრობასკეტზე გასვლით იგი კიდევ ერთი წლით გახანგრძლივდა...
- ამ საკითხზე კალათბურთის ფედერაციასთან ვისაუბრებ.

- დღეს, ალბათ, თამამად შეგიძლიათ თქვათ, რომ საქართველოს ნაკრებში ჩამოსვლა სწორი ნაბიჯი იყო.
- თავიდანვე ვამბობდი, რომ სწორი ნაბიჯი იყო, რადგან კარგი გუნდი, კარგი შემადგენლობა ჩავიბარე. კალათბურთის ფედერაცია პირველივე დღიდან ბოლომდე მენდობოდა, რაც საქმეს კიდევ უფრო მიადვილებდა.

მიხარია, რომ საქართველოს კალათბურთელთა ნაკრების ნაწილი ვარ. ფედერაციასთან ერთად მინდა მადლობა ვუთხრა ჩემს ასისტენტებს, ნაკრების მენეჯერს, ექიმებს, რომლებიც ძალიან ბევრს შრომობდნენ.

- კალათბურთის გარდა, რა მოგეწონათ საქართველოში?
- პირველ რიგში, ხალხი, სტუმართმოყვარეობა. ქართველები ევროპაში ცნობილები არიან, როგორც კარგი მებრძოლები, ისევე, როგორც ბერძნები. ჩემთვის ბევრს ნიშნავს, რომ საქართველოშიც ის რელიგიაა, რაც ჩემთან, საბერძნეთში. ეკლესიებში სიარული ძალიან მიყვარს. რა თქმა უნდა, ქართული კერძებიც მომწონს. რაც მთავარია, აქ თავს უცხოდ ნამდვილად არ ვგრძნობ. შემიძლია ვთქვა, საქართველო ჩემი მეორე სახლია.

- თბილისში როდის აპირებთ დაბრუნებას?
- ოქტომბერში, საქართველოს ჩემპიონატის დაწყების შემდეგ ჩამოვალ.

- კლუბებიდან შეთავაზებები ხომ არ გაქვთ?
- ვარიანტები გასულ სეზონშიც იყო, მაგრამ მინდა დალაგებულ ორგანიზაციაში ვიმუშაო, სადაც გარკვეული იქნება, რა მიზნისთვის უნდა ვიბრძოლო. ჯერჯერობით, ჩემთვის საინტერესო წინადადება არ მიმიღია. ასე რომ, რთული სანაკრებო ბატალიების შემდეგ საბერძნეთში გავემგზავრები და ცოტა ხნით დავისვენებ.

(იბეჭდება მცირე ცვლილებით)
ყოველდღიური სპორტული გაზეთი "ლელო"